En toen was er rust… of toch niet?

Zo, het heeft even geduurd maar bij deze laat ik dan eindelijk weer eens iets van me horen. En tegelijkertijd wil ik iedereen bij deze alsnog (of wederom) een gezond 2010 wensen.

De weken vliegen hier als vanouds voorbij. Voor mijn winterseizoen begon dacht ik dat ik veel vrije tijd over zou houden omdat Margret in Nederland zou blijven. Nu vrees ik dat ik een groot deel van mijn dvd’s en leeswaren in April ongebruikt weer mee terug naar Nederland zal nemen. Zo is het trouwens altijd aan het begin van het seizoen; je bent nog druk bezig met het regelen van al je spullen die je voor je werk nodig hebt, je wilt en moet je eigen niveau snowboarden op peil zien te krijgen, daarnaast zijn er vele nieuwe collega’s die je leert kennen of collega’s die je na een jaar weer ziet, je kent nog niet alle teksten van de apres ski muziek in de Yeti Bar uit je hoofd, dit seizoen kwam daarbij nog het 5-daagse bezoek van Margret tijdens oud en nieuw, om nog maar te zwijgen over de werkdruk want de eerste 3 weken zijn samen met de maand februari het echte hoogseizoen. Maar zoals de titel al aangaf; de rust is al langzaam teruggekomen en na dit weekend zal het nog rustiger zijn. Dus komt het misschien nog goed met mijn dvd’s…

Met de snowboardlessen hadden we het vooral in de week voor de kerstdagen een beetje hectisch. In deze week had alleen Nederland vakantie en was ik samen met Astrid de enige vaste snowboardleraar. Gelukkig kregen we hulp van David die vorig jaar in de shop werkte en toen ook al af en toe als snowboardleraar bijsprong. Ook Josef Fankhauser junior, ook wel Joe genoemd hielp mee met de snowboardlessen. De laatste twee weken hadden we een groot team snowboardleraren. Wesley is een nieuwe Nederlandse leraar die afgelopen herfst zijn anwärter gehaald heeft. Xavier is een nieuwe Belgische snowboardleraar die via onze skischool zijn anwärter gehaald heeft. Zowel Wesley en Xavier zijn er het hele seizoen, maar Xavier is meer een hulp tijdens drukke periodes. Hij werkt namelijk ook als DJ in Disco Treff en werkt normaal gesproken maar 3 of 4 dagen per week bij de skischool. Daarnaast was Tjeu er de afgelopen weken ook weer. Deze Oostenrijker komt al 7 jaar in de vakantieperioden bij de skischool helpen. Verder waren de Oostenrijkers Rupert en Andy ook weer aanwezig. Beide hebben deze zomer hun duaal anwärter gehaald, wat betekent dat ze zowel snowboard- als skiles kunnen geven. Vorig seizoen hadden ze beide nog geen opleiding gehad en heb ik ze nog de fijne kneepjes van het vak geleerd.

Het voordeel van het grote aantal snowboardleraren was zeker dat we echt goede kwaliteit konden bieden. De groepen waren zelden groter dan 5 man waardoor iedereen meer dan genoeg persoonlijke aandacht van de leraar kon krijgen. Daarnaast hadden we zoveel groepen onderweg dat het altijd mogelijk was om getalenteerde beginners door te laten stromen naar een hogere groep. Heel bijzonder was toch het verhaal in de eerste werkweek. Ik had die week een gevorderden groep met twee Nederlandse zussen (die ik vorig jaar ook al les gegeven had), een Nederlandse meid, en drie volwassen Engelsen. De dag na mijn laatste les met hun zag ik die hele groep compleet met vrienden die bij Wesley in de lesgroep zaten samen snowboarden. Diezelfde middag waren ze met z’n allen aan het feesten in de apres ski tent Yeti Bar. Dat was wel voor de eerste keer dat ik zo’n teambuilding heb meegemaakt in mijn lessen. Veel hoefde ik er niet voor te doen, deze groep ging uit zichzelf met elkaar om, terwijl het vaak voorkomt dat je als leraar alle gesprekken op gang moet laten komen.

Veel sneeuw hadden we aan het begin van het seizoen al niet, maar op eerste kerstdag begon het ook nog eens tot de bergtoppen te regenen. Ik had die dag geen lesgroep meer en had het na een uur al snel weer gezien en ging weer met de lift naar beneden. Gelukkig werd het die middag kouder en viel er die nacht nog wel een goede 20 cm nieuwe sneeuw. En ook de afgelopen twee nachten is er elke nacht 10 cm nieuwe sneeuw gevallen. Maar het is nog steeds wachten op de grote sneeuwval, die ondertussen heel europa al getroffen heeft. Gelukkig is het sinds het regen debacle wel constant koud genoeg geweest en ligt er op de pistes een flinke laag kunstsneeuw naast de gevallen echte sneeuw.

Op eerste kerstdag zijn we ’s avonds met de Nederlandse leraren uit eten geweest in Laimach. We waren met z’n vijven; Wesley, Stanley, Astrid, Cathy en ik. 30 December was het weer eens tijd voor de Vorsilversterparty in Ramsau, compleet met fakkeltocht, dit jaar weer door onze skischool gelopen. Alle fakkels zijn uiteindelijk heelhuids naar boven geklommen en hebben tezamen de 10 van 2010 gevormd op het weiland naast de kerk van Ramsau. Ook de vuurwerkshow was weer geniaal dit jaar, en zoals Xavier dat zo mooi zei: Thuis vindt je dat soort shows zonde van je belastinggeld, maar dit heeft ons (buitenlandse leraren) helemaal niets gekost.

De volgende dag kwam Margret voor 5 dagen naar het Zillertal. Dat ging nog niet zonder slag of stoot; wederom was het op de landingsbaan in Innsbruck te mistig om te kunnen landen. Het vliegtuig had eerst een tijdje boven Innsbruck rondgevlogen en daarna één keer geprobeerd te landen maar deze poging werd geannuleerd. Na een korte pauze in München kon het vliegtuig gelukkig wel in Innsbruck landen. Oudjaarsdag zijn we lekker uit eten geweest bij Don Camillo, en ook de overige dagen die we in Gasthaus Hofer in Zell am Ziller verbleven hebben we heerlijk gegeten. Zondag is Margret nog naar Gerlos gegaan om een kijkje te nemen in de Kidsclub waar ze de afgelopen twee seizoenen gewerkt heeft. Ook voor mij voelde dat weer net als vroeger toen ik de gerlospass omhoog reed om Margret weer op te halen na mijn werk.

Zo, voorlopig heb ik jullie wel weer genoeg informatie gegeven. Toen ik gistermiddag begon schreef ik nog dat ik nu een wat rustigere periode zou krijgen. Maar toen ik vandaag na een lekkere vrije dag snowboarden met collega’s nog even een biertje ging halen in de Yeti Bar, stonden opeens Peter-Jan en Arjen Gieze achter me. Daarover later meer, dan ook met foto’s van mijn vrije dag van vandaag.

Tot dan,
Marco