Geen nieuws is héél goed nieuws
Door: Marco
Blijf op de hoogte en volg Margret en Marco
18 Februari 2008 | Oostenrijk, Gerlos
Zo, eindelijk weer eens een berichtje vanuit het zonovergoten Gerlos. We zijn al helemaal gewend aan ons leventje hier in het Zillertal, dat we niet meer meerdere malen per week een berichtje kunnen vullen. Maar ons laatste bericht schreven we alweer 13 dagen geleden dus er is heus wel genoeg gebeurd om over te berichten.
Zo zijn mijn ouders (Cor en Margriet) ondertussen al ruim een week in Hippach. Donderdagavond 7 februari kwamen ze al aan omdat hun autorit zo vlot verlopen was. Gelukkig was hun ruime kamer in het hotel Schwendbergerhof die dag ook al leeg, zodat ze deze extra dag meteen in hun eigen kamer konden slapen. Wij waren die donderdag in Gerlos en kregen na te vragen hoe ver ze waren een smsje terug dat ze al in het hotel zaten. Dus zijn we meteen daarheen gereden en hun kamer en het prachtige uitzicht bewonderd.
Die vrijdag daarna ben ik samen met mijn ouders naar de skiverhuur gegaan en voor een goede korting gezorgd (we blijven toch Hollanders). Die dag was er helemaal niemand gekomen en was ik dus vrij. Dat kwam wel mooi uit, want zodoende hadden mijn ouders de hele dag een privé gids die ze het skigebied van Mayrhofen / Hippach liet zien. Dezelfde avond kwam Margret ook weer naar Hippach om samen lekker te eten bij mijn ouders in het hotel.
Zaterdag zijn Margret en ik met de gondel omhoog gegaan en hebben we lekker in de zonnestoelen gelegen bij de Eisberghütte. Het is deze weken echt schitterend mooi weer. Woensdagnacht 6 februari had het voor het eerst sinds lange tijd weer eens écht gedumpt. Dus niet een vers laagje, maar het echte werk. In het dal was het ’s nachts ook enorm aan het plenzen, dus de volgende ochtend waren bijna alle leraren om 8 uur al bij de gondel. We zijn toen met een groep van 6 snowboardleraren meteen de stoeltjeslift helemaal de Horberg ingegaan. We waren echt de eersten boven, en de ‘Devil’s Run’, een lange zwarte afdaling, was die nacht helemaal niet geprepareerd. Toen we er met zijn allen invlogen was het wel even schrikken, er lag veel meer nieuwe sneeuw dan dat we allemaal verwachtten (soms echt tot kniehoogte) en het was dan ook echt vermoeiend. Maar wel heel gaaf om de eerste sporen te zetten met een dikke spray achter je aan. We hebben die dag nog 3 andere complete poederafdalingen gemaakt, op en naast de piste. Toen begon onze werkdag, helaas, dat soort dagen wil je natuurlijk graag vrij zijn. Maar ik had het over het weer, na deze grootste sneeuwval sinds begin december is het eigenlijk elke dag strakblauw geweest. Gelukkig zijn de schommelende temperaturen verdwenen, het bleef eigenlijk koud genoeg maar met zo’n scherpe zon was het goed toeven buiten. Deze week ben ik dan ook flink gebruind, en mijn ouders al helemaal.
Mijn ouders gaan helemaal los hier, het zicht is goed, de sneeuwomstandigheden zijn door die sneeuwval ook perfect en er zijn veel kilometers piste te verkennen hier in het Zillertal. Ze zijn naast Mayrhofen / Hippach / Finkenberg / Tux ook al wezen skiën in Zell am Ziller / Gerlos (bij Margret) / Königsleiten / Hochkrimml, Kaltenbach en een paar dagen geleden zelfs op de gletscher van Hintertux. Bij elkaar is dat zo’n 10 keer groter dan de huisberg van Lermoos waar ze de laatste jaren naar toe gingen. Afgelopen vrijdagnacht zijn we met zijn vieren ook nog naar de Ramba Zamba bar, de lokale kroeg van Hippach gegaan. Hier is elke dinsdag en vrijdag live muziek dus de voetjes konden van de vloer. Aanstaande woensdag gaan we naar een hotel in de buurt van Hippach waar Charlie, de man van Francisca, dan komt optreden. Die hebben Margret en ik ook nog niet zien optreden, we zijn benieuwd.
Afgelopen week ben ik op een vrije middag ook weer eens in het funpark geweest. Na een beetje oefenen op de beginnerslijn durfde ik het eindelijk aan om de middellijn te nemen, 2 enorme kickers achter elkaar. De eerste is lekker er in te komen, en als je die goed land kun je bijna recht naar beneden op de tweede sprong af die nog steiler is en je dus nog veel meer airtime geeft. Zulke grote schansen had ik voorheen nog niet genomen, maar ze zijn zo goed geshaped dat het eigenlijk best makkelijk is om weer te landen. Zo lang je de spanning maar onder controle houdt en hard genoeg gaat dat je de landing wel haalt en niet op het vlakke gedeelte landt. Elke keer dat ik die sprongen neem, blijft het mij een enorme adrenaline stoot geven, dat is echt een heel gaaf gevoel, zeker als het 100 procent onder controle is.
Op het werk gaat alles ook nog steeds prima, de drukte van carnaval is voorbij en alhoewel het nu niet super rustig is, wachten we alweer op de topdrukte van volgende week, als Nederland weer vrij krijgt. De afgelopen weken heb ik weer veel nieuwe nationaliteiten les gegeven. Soms vervelend om alles in drie talen uit te leggen (Engels, Duits en Nederlands) omdat er jonge kinderen tussen zitten die het niet verstaan, maar natuurlijk wel goed voor mijn talenkennis. Ik heb ondertussen al les gegeven aan mensen uit Duitsland, Nederland, België, Oostenrijk, Zwitserland, Engeland, Ierland, Denemarken, Polen, Rusland en Israel. En een meisje uit Duitsland die 5 jaren in Amerika gewoond heeft.
Op de crèche is het erg druk geweest, veel kinderen en ook nog 2 zieke collega’s. Ada had een flinke griep, en Francisca had een klein ongelukje. Zij was met haar hoofd tegen het schommel rek gelopen. Gevolg een flink gat in haar hoofd gedicht met 3 klemmen en daarbij een lichte hersenschudding. Vrijdag stond Margret er alleen voor samen met collega Marjolein. Gelukkig ook die week weer gelukkige kinderen en zeer dankbare ouders. Deze week is iedereen weer gezond, al kan het zijn dat Ada het griepje aan Margret doorgegeven heeft. Zitten we zondagochtend vol afwachting wat er komen gaat, zijn er die dag niet meer dan 4 kindjes geweest. Dus lijkt het erop dat de crèche nu een rustig weekje gaat krijgen, daarom krijgt Margret donderdag een extra dagje vrij.
Na het werk wordt er hevig heen en weer gemaild tussen mij en Bert, de oplevering van de volmolen komt steeds dichterbij. Bert moet van alles voor ons regelen en ons vertegenwoordigen bij vergaderingen en kijkdagen. Tijdens de laatste kijkdag heeft hij ons nog wat foto’s gemaild, want wij zijn natuurlijk reuze nieuwsgierig naar het resultaat van ons penthuisje!! Ook collega Corry had daarvoor al wat foto’s gestuurd van de vorderingen in ons huis.
Foto’s gemaakt door mijn vader komen helaas later, want we hadden geen passend usb-kabeltje en met de kaartlezer van de laptop werkte het ook niet helemaal, het geheugenkaartje ging dieper dan de bedoeling is. Dus voorlopig alleen foto’s van de volmolen, later weer meer.
Zo zijn mijn ouders (Cor en Margriet) ondertussen al ruim een week in Hippach. Donderdagavond 7 februari kwamen ze al aan omdat hun autorit zo vlot verlopen was. Gelukkig was hun ruime kamer in het hotel Schwendbergerhof die dag ook al leeg, zodat ze deze extra dag meteen in hun eigen kamer konden slapen. Wij waren die donderdag in Gerlos en kregen na te vragen hoe ver ze waren een smsje terug dat ze al in het hotel zaten. Dus zijn we meteen daarheen gereden en hun kamer en het prachtige uitzicht bewonderd.
Die vrijdag daarna ben ik samen met mijn ouders naar de skiverhuur gegaan en voor een goede korting gezorgd (we blijven toch Hollanders). Die dag was er helemaal niemand gekomen en was ik dus vrij. Dat kwam wel mooi uit, want zodoende hadden mijn ouders de hele dag een privé gids die ze het skigebied van Mayrhofen / Hippach liet zien. Dezelfde avond kwam Margret ook weer naar Hippach om samen lekker te eten bij mijn ouders in het hotel.
Zaterdag zijn Margret en ik met de gondel omhoog gegaan en hebben we lekker in de zonnestoelen gelegen bij de Eisberghütte. Het is deze weken echt schitterend mooi weer. Woensdagnacht 6 februari had het voor het eerst sinds lange tijd weer eens écht gedumpt. Dus niet een vers laagje, maar het echte werk. In het dal was het ’s nachts ook enorm aan het plenzen, dus de volgende ochtend waren bijna alle leraren om 8 uur al bij de gondel. We zijn toen met een groep van 6 snowboardleraren meteen de stoeltjeslift helemaal de Horberg ingegaan. We waren echt de eersten boven, en de ‘Devil’s Run’, een lange zwarte afdaling, was die nacht helemaal niet geprepareerd. Toen we er met zijn allen invlogen was het wel even schrikken, er lag veel meer nieuwe sneeuw dan dat we allemaal verwachtten (soms echt tot kniehoogte) en het was dan ook echt vermoeiend. Maar wel heel gaaf om de eerste sporen te zetten met een dikke spray achter je aan. We hebben die dag nog 3 andere complete poederafdalingen gemaakt, op en naast de piste. Toen begon onze werkdag, helaas, dat soort dagen wil je natuurlijk graag vrij zijn. Maar ik had het over het weer, na deze grootste sneeuwval sinds begin december is het eigenlijk elke dag strakblauw geweest. Gelukkig zijn de schommelende temperaturen verdwenen, het bleef eigenlijk koud genoeg maar met zo’n scherpe zon was het goed toeven buiten. Deze week ben ik dan ook flink gebruind, en mijn ouders al helemaal.
Mijn ouders gaan helemaal los hier, het zicht is goed, de sneeuwomstandigheden zijn door die sneeuwval ook perfect en er zijn veel kilometers piste te verkennen hier in het Zillertal. Ze zijn naast Mayrhofen / Hippach / Finkenberg / Tux ook al wezen skiën in Zell am Ziller / Gerlos (bij Margret) / Königsleiten / Hochkrimml, Kaltenbach en een paar dagen geleden zelfs op de gletscher van Hintertux. Bij elkaar is dat zo’n 10 keer groter dan de huisberg van Lermoos waar ze de laatste jaren naar toe gingen. Afgelopen vrijdagnacht zijn we met zijn vieren ook nog naar de Ramba Zamba bar, de lokale kroeg van Hippach gegaan. Hier is elke dinsdag en vrijdag live muziek dus de voetjes konden van de vloer. Aanstaande woensdag gaan we naar een hotel in de buurt van Hippach waar Charlie, de man van Francisca, dan komt optreden. Die hebben Margret en ik ook nog niet zien optreden, we zijn benieuwd.
Afgelopen week ben ik op een vrije middag ook weer eens in het funpark geweest. Na een beetje oefenen op de beginnerslijn durfde ik het eindelijk aan om de middellijn te nemen, 2 enorme kickers achter elkaar. De eerste is lekker er in te komen, en als je die goed land kun je bijna recht naar beneden op de tweede sprong af die nog steiler is en je dus nog veel meer airtime geeft. Zulke grote schansen had ik voorheen nog niet genomen, maar ze zijn zo goed geshaped dat het eigenlijk best makkelijk is om weer te landen. Zo lang je de spanning maar onder controle houdt en hard genoeg gaat dat je de landing wel haalt en niet op het vlakke gedeelte landt. Elke keer dat ik die sprongen neem, blijft het mij een enorme adrenaline stoot geven, dat is echt een heel gaaf gevoel, zeker als het 100 procent onder controle is.
Op het werk gaat alles ook nog steeds prima, de drukte van carnaval is voorbij en alhoewel het nu niet super rustig is, wachten we alweer op de topdrukte van volgende week, als Nederland weer vrij krijgt. De afgelopen weken heb ik weer veel nieuwe nationaliteiten les gegeven. Soms vervelend om alles in drie talen uit te leggen (Engels, Duits en Nederlands) omdat er jonge kinderen tussen zitten die het niet verstaan, maar natuurlijk wel goed voor mijn talenkennis. Ik heb ondertussen al les gegeven aan mensen uit Duitsland, Nederland, België, Oostenrijk, Zwitserland, Engeland, Ierland, Denemarken, Polen, Rusland en Israel. En een meisje uit Duitsland die 5 jaren in Amerika gewoond heeft.
Op de crèche is het erg druk geweest, veel kinderen en ook nog 2 zieke collega’s. Ada had een flinke griep, en Francisca had een klein ongelukje. Zij was met haar hoofd tegen het schommel rek gelopen. Gevolg een flink gat in haar hoofd gedicht met 3 klemmen en daarbij een lichte hersenschudding. Vrijdag stond Margret er alleen voor samen met collega Marjolein. Gelukkig ook die week weer gelukkige kinderen en zeer dankbare ouders. Deze week is iedereen weer gezond, al kan het zijn dat Ada het griepje aan Margret doorgegeven heeft. Zitten we zondagochtend vol afwachting wat er komen gaat, zijn er die dag niet meer dan 4 kindjes geweest. Dus lijkt het erop dat de crèche nu een rustig weekje gaat krijgen, daarom krijgt Margret donderdag een extra dagje vrij.
Na het werk wordt er hevig heen en weer gemaild tussen mij en Bert, de oplevering van de volmolen komt steeds dichterbij. Bert moet van alles voor ons regelen en ons vertegenwoordigen bij vergaderingen en kijkdagen. Tijdens de laatste kijkdag heeft hij ons nog wat foto’s gemaild, want wij zijn natuurlijk reuze nieuwsgierig naar het resultaat van ons penthuisje!! Ook collega Corry had daarvoor al wat foto’s gestuurd van de vorderingen in ons huis.
Foto’s gemaakt door mijn vader komen helaas later, want we hadden geen passend usb-kabeltje en met de kaartlezer van de laptop werkte het ook niet helemaal, het geheugenkaartje ging dieper dan de bedoeling is. Dus voorlopig alleen foto’s van de volmolen, later weer meer.
-
19 Februari 2008 - 16:40
Antonina:
leuke fotootjes. het wordt al wat. ziet er goed uit, leuk bad ook.
ja dat wordt wel wat. -
20 Februari 2008 - 10:31
Edo, Annette & Kids:
Nog heel eventjes...... en dan komen wij toch echt de pistes onveilig maken. Wij hopen natuurlijk dat het voor 29 februari nog een keer goed gaat sneeuwen (dumpen zoals Marco dat noemt)want ook wij willen natuurlijk het liefst strak blauwe luchten en veel zon en dan ook nog goede sneeuwomstandigheden. Ja een mens is niet zo maar tevreden....
Veel succes de komende week met de topdrukte en tot volgende week!
Groetjes,
Edo, Annette, Milou & Pjotr -
20 Februari 2008 - 12:06
Margret:
Laatste nieuws; oplevering Volmolen vrijdag 7 maart!! -
20 Februari 2008 - 17:50
Corina:
Hai!
Nou ziet er inderdaad goed uit hoor! Heerlijke woonkamer lijkt me. Laat die arme Bert maar ploeteren, jullie mogen hem wel trakteren op een weekje Oostenrijk! (of heb je liever strand Bert?)
Groetjes en genieten nog maar even! -
21 Februari 2008 - 19:10
Bert:
Corina,
Natuurlijk wil ik wel met jou naar het strand.
Bert.
-
21 Februari 2008 - 21:19
Laura:
wordt al mooi zeg het huis en wat een gezelligheid in oostenrijk
Groetjes laura -
21 Februari 2008 - 22:25
Liesbeth:
Het uitzicht is mooi, alsof je midden in de weilanden zit. We zijn benieuwd. Mooi vooruitzicht een eigen stek voor jullie samen. Als julie het Zillertal hebben doorstaan, kan het w.b. de relatie niet meer kapot!:)
Wij hebben de auto + dakbak vol gestouwd en vertrekken morgenvroeg naar Zermatt. Het weer is daar de komende dagen ook prachtig, dus we staan zaterdag op de piste. Ons gezin wordt steeds kleiner, gingen we vroeger met 4 kinderen, 2 vriendjes, totaal meestal 8 personen. Nu nog maar 4. De oudsten zijn druk met hun (af)stud(i)e(ren), maar die komen later nog wel een keer. We krijgen de eerste week logeés en de tweede week zijn we echt met
Tiemen, Marten, Frank en Liesbeth
xxx en tot later! -
22 Februari 2008 - 14:44
Corina:
Zeg Bert, houd jij even de last minutes in de gaten, wel graag zo rond een graad of 28, verder maakt het mij niet zoveel uit! Toasten wij in de zon, op het strand met een lekker drankje op al die sneeuwgangers! -
23 Februari 2008 - 11:25
Margret:
De ouders van mij collega zitten op de Canarische eilanden in de regen! Vandaag komen Cor en Margriet weer aan op Texel, poepbruin van de zon, wij drinken nog een schnapsje in de zon. -
24 Februari 2008 - 08:50
Margriet En Cor:
Wij hebben vreselijk genoten bij jullie in het Zillertal. Natuurlijk hadden wij alles mee, goede sneeuw, heel veel zon dus goed zicht, dan kan je kilometers maken.Ook een heel mooi gebied met vele mogelijkheden.Bovendien een goede gids ( Marco ) aanwezig.
Groetjes MAPA
PS. Wij hopen dat de foto's goed zijn overgekomen bij jullie. -
25 Februari 2008 - 13:35
Patty:
leuk weer wat te lezen van jullie. Ziet er mooi uit de Volmolen. Hier is het ook heerlijk weer, jammer dat de temperatuur hier al weer oploopt, had nog wel zin een een flinke stevige vorst, natuurlijk wel met zon.
Geniet nog flink van het sneeuwleven. Ben eigenlijk wel een heel klein beetje erg jaloers :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
