Wat er wel niet in 1 week gebeuren kan

Ik (Margret) vind het jammer dat de kabelkrantmevrouw mijn werk omschrijft als “kinderoppas”, veel mensen vergissen zich daarin. Zo ook mijn nieuwe Nederlandse collega Marion. Vorige week donderdag was haar eerste werkdag. Ze heeft 3 dagen gewerkt en maandag zat ze alweer in de trein terug naar Holland. Ik heb zelf maar naar TUI gebeld om te vertellen dat Marion niet op het werk was verschenen, daar wisten ze nog niks van. En ook voor Franziska en mij was het een grote verassing omdat ze zondag nog zei “tot morgen”.
Dus daar stonden we dan met z’n tweeën en een grote groep kinderen. ’s Middags was er hulp van een ski juf en tussen de middag en na 3 uur kwam Charly (de man van Franziska) ons helpen met respectievelijk het eten en om de boel op te ruimen.

Gelukkig liep er in Gerlos ook nog een werkloos Nederlands meisje rond en na een gesprek met een TUI vertegenwoordigster uit Zell am See mocht ze ons donderdags komen helpen. Gelukkig gaat het heel goed met Serena, de vriend van haar is skileraar bij Michi, de verwachting is dan wel dat ze langer blijft dan Marion. Ik kan wel zeggen dat de eerste week ons in de creche behoorlijk wat spanning opleverde. Maar we moeten blij zijn dat er zo snel weer een nieuwe hulp beschikbaar was. Zolang het kan blijft de hele winter ’s middags de hulp van een ski juf en ook Ada wordt volgende week weer verwacht.

De kamer waar ik in woon in Haus Bergfried is ongeveer 1/3 van mijn kamer van vorig jaar. Ik heb een balkon die tevens dienst doen als koel/vriescombinatie. Badkamer en toilet deel ik met de anderen bewoners, het is netjes en schoon en gezellig. ’s Morgens krijg ik een ontbijtje met op zondag een gekookt ei.

Helaas beschik ik dit keer niet over de luxe van een internet aansluiting op mijn kamer. Daar staat tegenover dat alles op loopafstand is, mijn werk, de supermarkt, het internethotel en het bruisende uitgaansleven van Gerlos.

Franz de huisbaas is wel een beetje vergeetachtig, zo vroeg hij nog geen twee minuten nadat ik hem een ingevuld formulier had gegeven of hij dat formulier al had gekregen. Gertha is zijn vriendin, zij is hier niet elke dag, o wee, als je tegen iemand die in Gerlos woont praat over Franz en zijn vrouw, nee Gertha is zijn vriendin en niet zijn vrouw, zijn vrouw is overleden.

Verder wonen er in Haus Bergfried nog meer skileraren, onder andere Ine, Hans en Annelies die ik nog van vorig jaar ken. Hans is degene die mij vorig skiles wou geven. Maar als hij kon, dan kon ik niet. Gelijk toen hij mij de eerste keer weer zag begon hij er weer over mij skiles geven.

Kerstavond zijn we samen met Fred, Henriette, Kevin, Astrid, Katie (allemaal van de skischool Fankhauser) en een nicht van Kevin met haar vriend naar hotel Stefani gegaan. Daar hebben we een heerlijk kerstdiner gehad in het restaurant. Compleet met apperatief, amuze (ganzenlever) en natuurlijk een rondje schnapps van het huis. Dus we hebben toch nog een beetje het kerstgevoel beleeft.

Bij de skischool in Hippach bij Marco loopt het lekker door. Marco heeft elke dag kunnen werken en heeft al meerdere leerlingen en ouders van vorig jaar gezien. Zo had hij vandaag een hele groep Duitse vrienden die begon met snowboarden die op vakantie waren met een vriend Arthur die Marco vorig jaar nog had leren snowboarden. Vandaag waren ook Tsjeu, Thomas en Martin boven op de berg, ook allemaal snowboardleraren die er vorig jaar ook waren. Dat betekent dat we volgende week 8 snowboardleraren hebben, want Rosa en Fred waren er afgelopen jaar ook weer en Astrid en Rupert zijn dit jaar nieuw bij Skischule Fankhauser.

Het zal deze aankomende week ook wel erg druk worden, omdat de Duitsers vaak pas na kerst komen en dat dit jaar alles dan in 1 week zal vallen. Het was vandaag al aardig druk op eigenlijk alle wegen en ook de parkeerplaats bij de lift was later op de dag helemaal vol.

Boven op de berg is het momenteel super. Na de megasneeuwval van vorig weekend werd het iets te warm waardoor er natte sneeuw viel. Dat was gelukkig maar 1 dag en na een paar dagen mist en nevel klaarde het eindelijk geheel op en de temperaturen daalden stevig.
Vanochtend was het bijvoorbeeld -7 graden in het dal van Hippach en -18 graden boven op de Horberg. ’s Middags schijnt de zon wat feller en wordt het iets aangenamer. De pistes blijven ondanks de drukte door de kou lang goed.

Wat ons verder nog bezig houdt is onze auto. Kerstavond begon er een lampje van de motor zelfdiagnose te branden. De motor loopt ook niet super, maar vanwege de kerst kunnen we de auto pas maandag naar een garage brengen. Waarschijnlijk hangen ze de auto dan aan de computer en kunnen ze zien wat er mis is met de elektronica. Tenminste, dat hopen we maar en zo was het vorig jaar in Nederland ook toen dat lampje oplichtte. Vanmorgen wilde Marco ook al naar een garage, maar toen kwam hij erachter dat de kentekenplaat voor eraf is. We gaan ervan uit dat het gestolen is want de laatste keer dat we gekeken hebben zat de kentekenplaat nog helemaal goed vast en de auto is in December nog gekeurd. Vandaag zijn we naar de politie gegaan om het te melden, en we hebben de ANWB gebeld. Die gaf ons een nummer waar we een nieuw kentekenplaat kunnen aanvragen, maarja, die is natuurlijk pas maandag weer bereikbaar…

We zullen jullie op de hoogte houden.

Ps. Onze e-mailadressen zijn niet veranderd oftewel:

Margret - mjrijk@gmail.com
Marco - marcokossen@gmail.com