Eerste familiebezoek
Door: Marco
Blijf op de hoogte en volg Margret en Marco
12 Januari 2009 | Oostenrijk, Gerlos
Vorige week maandag kwamen de eerste familieleden op vakantie hier in het Zillertal. Niels, Peter Jan en Ruud hadden zondag al flink doorgereden tot voorbij München en waren zodoende maandagmiddag al op de pistes te vinden. Toen ik (Marco) ze na 15.00 uur op zocht zaten ze al aan de bar in de Eisberg Hütte. Na een biertje hadden we dan nog net genoeg tijd voor de laatste afdaling(en) van de dag. Zo ging het sindsdien eigenlijk elke dag nadat ik klaar was met werken, met uitzondering van vrijdag, toen de mannen te skiën waren bij Margret in Gerlos. Maar natuurlijk wisten ze de pub naast de kindercrèche ook te vinden. Het was dus echt een vakantie met de mannen onder elkaar, maar net als iedere andere week hier in Oostenrijk is het omgevlogen.
De eerste avond dat de mannen er waren hebben we in de Zillertaler Weinstadl gegeten. Dit is het hotel waar Cor en Margriet binnenkort ook een week zullen verblijven. Van het hotel hebben we weinig gezien, maar de keuken is door ons allen in ieder geval goedgekeurd. Die avond was het ook de avond voor Drei Königen, en dat is hier in het Zillertal ook een feestavond. Verkleed met pyjama’s en maskers lopen de einheimischen dan van hotel naar hotel om daar iedereen in de bar en het restaurant een gelukkig Nieuwjaar te wensen. Het is de bedoeling dat je anoniem blijft met als gevolg dat ze met hele rare vervormde hoge stemmetjes de mensen een gelukkig Nieuwjaar wensen. Van het hotel krijgen de gemaskerden vervolgens een schnaps die met een rietje moet worden opgedronken omdat anders het masker af moet. Er zijn hier nogal wat hotels dus je kunt je voorstellen hoe de verklede mensen er later op de avond bij liepen.
Donderdag was onze auto dan eindelijk gerepareerd. Ze hebben de einspritzdüse en de endsatzspule (of iets dergelijks) vervangen en hij loopt weer best. Gelukkig mochten we maandag en woensdag de bus van Niels gebruiken om respectievelijk Margret terug te brengen naar Gerlos en om Margret te bezoeken in Gerlos.
Donderdag was er een probleem met de gondel in Gerlos, zo rond half 4. Met als gevolg dat er een Russisch jongetje van 2 jaar oud erg laat werd opgehaald van de crèche. Natuurlijk spreken de kinderleidsters geen Russisch en konden hem ook niks uitleggen. Na een dag lief spelen, kwam deze tot een vervelend einde voor het jochie. Het laatste half uur was hij toch behoorlijk overstuur toen hij alle ouders zag behalve de zijne. Gelukkig was er een Nederlands/Russisch sprekende moeder van een ander kindje, zij heeft het jongetje kunnen geruststellen. Een collega van Margret, Serena, is met het jongetje en de Nederlands/Russisch sprekende moeder naar beneden gegaan, waar zijn moeder stond te wachten. Zijn vader was nog ergens op de piste en die dacht om kwart over vier nog eens zijn zoon op te halen. Helaas was hij niet voor half 4 op deze gedachte gekomen, ook waren beiden ouders niet op het idee gekomen om even te bellen.
Vrijdagavond ging ik samen met Niels, Peter Jan en Ruud op stap. Eerst lekker gegeten in Pizzeria Don Camillo en vervolgens naar de live muziek in de Ramba Zamba bar. We hadden ook met wat andere skileraren van onze school daar afgesproken en al gauw werd het gezellig druk in de Ramba Zamba. Een beetje te gezellig misschien, aan het eind van de avond heb ik Peter Jan de weg terug gewezen omdat hij echt geen idee had waar hij heen moest gaan. En constant sprak hij de wijze woorden: “Dat is lang niet best”.
Deze week is het echt een stuk rustiger geworden, zeker bij de skischool. Op de piste valt het nog mee, maar je merkt bij de skischool precies dat deze week één van de voordeligste was om te boeken. De mensen die er nu zijn willen ook niet te veel geld uitgeven aan les en denken dat ze na 4 uur les zelf verder kunnen.
Bij Margret is er toch sprake van enige stress, dit omdat Franziska een flinke griep heeft en al 2 dagen thuis is. Maar met een flinke dosis medicijnen van de arts hoopt ze morgen weer te zijn, wat erg prettig is. Deze week zijn er veel ouders met kindertjes die nog net geen 1 jaar zijn. De crèche is eigenlijk voor kindertjes vanaf 1 jaar, dus zijn dit wel lastige situaties, zeker met een zieke collega en omdat er naast de baby´s nog 20 oudere kinderen zijn. Ondanks alles hebben Margret en haar collega´s Serena, Ada en skijuf Lisa-Marie het prima gered. Margret is wel erg trots omdat zij tijdens de afwezigheid van Franziska de ouders te woord staat en van verschillende Duitse ouders een complimentje kreeg dat ze goed Duits sprak.
De pistes worden ondertussen ook steeds harder en ijziger. Geen wonder, want de laatste sneeuwval viel op nieuwjaarsdag en dat was maar een beetje. De meeste sneeuw is nog van de zaterdag voor de kerstdagen. Afgelopen week bleef het heel lang hetzelfde weer, erg koud en zonnig. Nu worden er voor het eerst wat veranderingen voorspelt, te weten hogere temperaturen en bewolking. Maar of er ook neerslag komt durft geen enkel nieuwsbericht te voorspellen.
Morgenochtend moet ik weer vroeg de berg op voor een fortbildungskurs met de andere snowboardleraren. Ik ben degene die deze cursus moet leiden, aan mij dus de taak om de andere leraren beter te leren snowboarden en beter te laten les geven. Het programma voor morgen is al voorbereid en ze kunnen hun borst alvast nat gaan maken.
Eindelijk hebben we weer wat foto´s genomen. Zoals het huis van Margret met het bijbehorende uizicht, de mannen in de pub in Gerlos en het team van kinderleidsters van dit jaar. Helaas hadden we tijdens het etentje in de Zillertaler Weinstadl en de gemaskerde einheimischen de fotocamera vergeten mee te nemen.
De eerste avond dat de mannen er waren hebben we in de Zillertaler Weinstadl gegeten. Dit is het hotel waar Cor en Margriet binnenkort ook een week zullen verblijven. Van het hotel hebben we weinig gezien, maar de keuken is door ons allen in ieder geval goedgekeurd. Die avond was het ook de avond voor Drei Königen, en dat is hier in het Zillertal ook een feestavond. Verkleed met pyjama’s en maskers lopen de einheimischen dan van hotel naar hotel om daar iedereen in de bar en het restaurant een gelukkig Nieuwjaar te wensen. Het is de bedoeling dat je anoniem blijft met als gevolg dat ze met hele rare vervormde hoge stemmetjes de mensen een gelukkig Nieuwjaar wensen. Van het hotel krijgen de gemaskerden vervolgens een schnaps die met een rietje moet worden opgedronken omdat anders het masker af moet. Er zijn hier nogal wat hotels dus je kunt je voorstellen hoe de verklede mensen er later op de avond bij liepen.
Donderdag was onze auto dan eindelijk gerepareerd. Ze hebben de einspritzdüse en de endsatzspule (of iets dergelijks) vervangen en hij loopt weer best. Gelukkig mochten we maandag en woensdag de bus van Niels gebruiken om respectievelijk Margret terug te brengen naar Gerlos en om Margret te bezoeken in Gerlos.
Donderdag was er een probleem met de gondel in Gerlos, zo rond half 4. Met als gevolg dat er een Russisch jongetje van 2 jaar oud erg laat werd opgehaald van de crèche. Natuurlijk spreken de kinderleidsters geen Russisch en konden hem ook niks uitleggen. Na een dag lief spelen, kwam deze tot een vervelend einde voor het jochie. Het laatste half uur was hij toch behoorlijk overstuur toen hij alle ouders zag behalve de zijne. Gelukkig was er een Nederlands/Russisch sprekende moeder van een ander kindje, zij heeft het jongetje kunnen geruststellen. Een collega van Margret, Serena, is met het jongetje en de Nederlands/Russisch sprekende moeder naar beneden gegaan, waar zijn moeder stond te wachten. Zijn vader was nog ergens op de piste en die dacht om kwart over vier nog eens zijn zoon op te halen. Helaas was hij niet voor half 4 op deze gedachte gekomen, ook waren beiden ouders niet op het idee gekomen om even te bellen.
Vrijdagavond ging ik samen met Niels, Peter Jan en Ruud op stap. Eerst lekker gegeten in Pizzeria Don Camillo en vervolgens naar de live muziek in de Ramba Zamba bar. We hadden ook met wat andere skileraren van onze school daar afgesproken en al gauw werd het gezellig druk in de Ramba Zamba. Een beetje te gezellig misschien, aan het eind van de avond heb ik Peter Jan de weg terug gewezen omdat hij echt geen idee had waar hij heen moest gaan. En constant sprak hij de wijze woorden: “Dat is lang niet best”.
Deze week is het echt een stuk rustiger geworden, zeker bij de skischool. Op de piste valt het nog mee, maar je merkt bij de skischool precies dat deze week één van de voordeligste was om te boeken. De mensen die er nu zijn willen ook niet te veel geld uitgeven aan les en denken dat ze na 4 uur les zelf verder kunnen.
Bij Margret is er toch sprake van enige stress, dit omdat Franziska een flinke griep heeft en al 2 dagen thuis is. Maar met een flinke dosis medicijnen van de arts hoopt ze morgen weer te zijn, wat erg prettig is. Deze week zijn er veel ouders met kindertjes die nog net geen 1 jaar zijn. De crèche is eigenlijk voor kindertjes vanaf 1 jaar, dus zijn dit wel lastige situaties, zeker met een zieke collega en omdat er naast de baby´s nog 20 oudere kinderen zijn. Ondanks alles hebben Margret en haar collega´s Serena, Ada en skijuf Lisa-Marie het prima gered. Margret is wel erg trots omdat zij tijdens de afwezigheid van Franziska de ouders te woord staat en van verschillende Duitse ouders een complimentje kreeg dat ze goed Duits sprak.
De pistes worden ondertussen ook steeds harder en ijziger. Geen wonder, want de laatste sneeuwval viel op nieuwjaarsdag en dat was maar een beetje. De meeste sneeuw is nog van de zaterdag voor de kerstdagen. Afgelopen week bleef het heel lang hetzelfde weer, erg koud en zonnig. Nu worden er voor het eerst wat veranderingen voorspelt, te weten hogere temperaturen en bewolking. Maar of er ook neerslag komt durft geen enkel nieuwsbericht te voorspellen.
Morgenochtend moet ik weer vroeg de berg op voor een fortbildungskurs met de andere snowboardleraren. Ik ben degene die deze cursus moet leiden, aan mij dus de taak om de andere leraren beter te leren snowboarden en beter te laten les geven. Het programma voor morgen is al voorbereid en ze kunnen hun borst alvast nat gaan maken.
Eindelijk hebben we weer wat foto´s genomen. Zoals het huis van Margret met het bijbehorende uizicht, de mannen in de pub in Gerlos en het team van kinderleidsters van dit jaar. Helaas hadden we tijdens het etentje in de Zillertaler Weinstadl en de gemaskerde einheimischen de fotocamera vergeten mee te nemen.
-
12 Januari 2009 - 21:55
Margriet En Cor:
Hallo Margret en Marco,
Ruud is gisteren teruggekomen uit Hippach.
Heel enthousiast vertelde hij over zijn ervaringen bij jullie in het Zillertal. De piste kaartjes kwamen direct op tafel en door de mooie verhalen zou je gelijk in de auto willen stappen om naar de bergen en de sneeuw te rijden. Maar het duurt nog nog maar een dag of 12 en dan komen ook wij naar jullie toe.
Tineke en Ruud vertrekken komende vrijdag naar Gerlos met de kinderen en dan komt Mirte bij Margret in de creche.
Max is er van overtuigd dat hij op ski les wil en heeft er veel zin in.
De week daarop komen wij.
Peter Jan en Niels zijn tot en met woensdag nog bij jullie en volgens de verhalen gaat het goed met de mannen.
Wij hopen dat er nog wat sneeuw bij komt, zodat wij er straks van kunnen genieten.
Tot dan,groet MAPA -
12 Januari 2009 - 23:03
Antonina:
voelt al een beetje als een 2e thuis daar, denk? ;-) -
13 Januari 2009 - 15:35
Gemma:
Wel gezellig he als er wat 'eigen volk' langs komt. Moest wel lachen om
de barfoto :-)
Veel plezier daar nog, hier is de vorst en dus het ijspret weer verdwenen.
-
13 Januari 2009 - 22:06
Corry Z.:
Ja zeker gezellig, en op die barfoto staan ook wel erg veel lege bierglazen, pfff. Nou we wachten al weer op het volgende spektaculaire verslag, ha,ha.
Groetjes van Corry -
13 Januari 2009 - 23:15
Frank En Liesbeth:
Hoi Margret en Marco,
We worden nu toch een beetje nieuwsgierig naar het ZIllertal...
Er valt in ieder geval na (of voor) het skiën wel wat te beleven!
Wij zijn net terug van wintersport in Zermatt. Ook prachtige pistes, veel sneeuw en zon. Zelfs de afdaling naar Valtournenche was open, dat hadden we tot dusver (afgelopen 4 jaar) nog niet meegemaakt. Naar verluidt is de afdeling van Zwitserland naar Italië 22 km. Je doet er ook wel even over , cabine, cabine, sleeplift, enz. voor je boven bent, maar dan is het alleen nog maar genieten! Wij waren met de hele familie: dat is tamelijk uitzonderlijk.
Een petekind van Frank was er ook met zijn broer: dus 7 mannen!
Tiemen heeft een pols/armfractuur opgelopen, dat was jammer. We hebben de gezondheidszorg in Zwitserland nu aan den lijve ondervonden. Overigens liep dat gesmeerd. De jongsten hebben allebei snowboardles gehad, 2 x 3 dagen en kunnen al heel wat (ollies, bollies, e.d.??)
Helaas geen ijspret meer hier, maar wie weet... komt het nog!
Jullie daar nog heel veel plezier toegewenst.
Liefs,
Liesbeth (en meer)
-
14 Januari 2009 - 13:56
Ameranda:
weet niet zo veel sou li heef een dochter alles goed met jully zo te lezen wel -
16 Januari 2009 - 09:01
Edo, Annette & Kids:
Hoi Marco en Margret,
Toch maar even een reactie van ons. Eigenlijk hebben wij zelf niets te melden maar willen jullie wel laten weten dat we de uitgebreide verhalen super leuk vinden om te lezen. Als we nou niet reageren lijkt het net als of het ons misschien niet interesseert maar dat is dus zeker wel het geval! Door de foto's en de verhalen worden we wel ongeduldig hoor! We willen nu eigenlijk al wel te skiën maar ja wij mogen straks nog en dan hebben de anderen het er allemaal al weer op zitten. Tineke, Ruud, Max en Mirte zijn vanmorgen met de boot van 08.00 uur vertrokken (als het goed is) en zijn dus onderweg naar het Zillertal. Meer dan volgepakt want gisteravond gaf Tineke nog aan dat niet alles mee kon.....
Veel plezier en werk ze nog de komende tijd!
Groetjes,
Edo, Annette, Milou & Pjotr
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
